Holandski 17. vek viđen je kao „zlatno doba“ u oblasti slikarstva. Mrtva priroda u Nizozemskoj se razvila kao posebna kategorija još krajem 16. veka, a u 17. doživljava svoj potpuni procvat. Otkrivanje specifične vrste ulja na platnu označava novo tehničko dostignuće, kao i kvalitetniji kolorit koji podrazumeva korišćenje živih i svetlih boja.
Rani flamanski barokni nameštaj iz sedamnaestog veka bio je samo mala adaptacija stila kasne renesanse, s tim što je bio lakši, udobniji i raznovrsniji nego u mnogim delovima sveta.
19. vek
Već pred kraj 17. i tokom čitavog 18. veka lakirani nameštaj postao je vrlo popularan. U Holandiji je mobilijar ove epohe rađen u intarziji, često od orahovog drveta, a tehnika intarzije postaje najčešći dekorativni element. Forma predmeta prati zaobljene oblike, sa motivima cveća, rozeta i girlandi. Nasloni stolica su bili pravougaoni ili kvadratni, a nogari tanki i ravni, sa cilindričnom stopom. Komadi nameštaja bili su naglašeni plitkoreljefnim rezbarijama ili slikanim dizajnom. S obzirom na to da su pripadali kolonizatorskoj civilizaciji, Holanđani su imali pristup šumama iz celog sveta i koristili su ih u izradi nameštaja. Iako su mnogi komadi napravljeni od mahagonija, osim njega obrađuje se domaće drvo, orah i hrast. Holandski nameštaj je lepo obrađen i dekorisan, ali pritom nije previše ukrašen i nakićen.